Herman Broods atelier zat jarenlang boven café Dante in de Spuistraat. Midden jaren 90 zat ik daar eens aan een neutje, toen er een jongen binnenkwam met een gipsen buste. Of Herman boven was? Ja die was er, en belangrijker, zijn manager Koos van Dijk was er niet. Dat bleek nogal relevant, want Koos had Herman op rantsoen gezet, niet zozeer qua drank en dope, maar qua het in de markt pompen van nog meer werk. Een verzadigde markt drukt immers de prijs.
De jongen snelde de trap op. De buste moest met enige spoed volgespuitbust worden voordat Koos terug was. Herman bleek niet te doen aan rantsoen, want de jongen stond binnen tien minuten al weer beneden met een op z’n Hermans volgespoten kleurenbuste. Een lucratief parallelhandeltje. Broodnodig, want Herman moest drinken en de schoorsteen roken. De hang naar heilzame middelen bleek sterker dan de trouw aan Koos.
De trouw van Koos aan Herman is ook niet optimaal, zo bleek deze week in het undercover programma Rambam. Godallemachtig, wat was dat gênant. Eerst zie je hoe Koos een certificaat van echtheid afgeeft op een ‘Brood’ die de programmamakers zelf in elkaar hebben gerambamd. Vervolgens zie je dat Koos rode oren heeft naar een handeltje in Chinese namaakschilderijen waar Koos dan het certificaat bij zou leveren in ruil voor 25% van de verkoopprijs. Koos drong aan op discretie. Als het zou uitlekken, zou hij genoodzaakt zijn te ontkennen.
En ontkennen, dat deed- ie deze week met verve, onder andere bij Humberto Tan. Hij had het spelletje namelijk meegespeeld om de ‘bende’ op te sporen. Juist ja. Had hij die strategie van geniaal dubbelspel toevallig nog met iemand gedeeld? In ieder geval niet met de weduwe van Herman, want die is verbijsterd. Koos gaf aan dit soort dingen wel altijd te melden aan zijn advocaat. Dan weet ik het goed gemaakt. Als zijn advocaat nou even bevestigt dat Koos inderdaad bezig was met ontmaskering van die gemene bende, dan ontspringt Koos de dans. Als die bevestiging uitblijft, is het een geval van zakelijke zelfmoord.