Het is niet zomaar mis, het is kerstmis. Jezus Christus, wat een gedoe. Neem nu die tsunami aan kerstmarkten. Het is heus bij vlagen best charmant maar uiteindelijk toch vooral geveinsde barmhartigheid en in plastic charitas omwikkelde commercie.
Geen kerstmarkt dus. Liever het vaste rondje zaterdagmarkt op de Lindengracht. Eerst even langs de bloemenman (mits daar qua pais en vree thuis enige aanleiding toe bestaat natuurlijk). Een keurige heer was me voor. Toen deze argeloos informeerde naar een leuk boeketje, wist ik al welke vraag ging komen, want de bloemenman heeft zo zijn vaste methoden om met stalen bek al te deftige types op het verkeerde been te zetten: ‘Is het voor uw vrouw of mag het wat kosten?’
Kijk, dan is de zaterdag goed begonnen. Vervolgens naar bloemenman’s buurman, een druktemaker met soep en broodjes worst. Een Amerikaanse dame bestelde een hot dog. Of course ma’m. Mustard, ketchup, sauerkraut? With love and tenderness? Het zal de kerstsfeer geweest zijn want normaal eindigt het vragenvuur bij het sauerkraut. De aarde warmde plots eventjes extra op, de dame smolt een beetje. Love and tenderness, aah, very welcome.
Het moet allemaal niet te klef worden natuurlijk, maar met vrolijke kwinkslag een ander een beetje blijer maken, niks mis mee. Je zou bijna denken dat meer mensen dat zouden moeten doen. Het liefst met z’n allen tegelijk, dan schiet het op. Een auto aanduwen doe je ook niet om de beurt. En bij voetbal geldt het ook, als iedereen tegelijk een extra stapje doet, wordt het ineens een ander potje.
En iedereen is inmiddels wel toe aan een ander potje. Er is wel even genoeg gehaat, gescholden, gemoord. Meer liefde dus. Als we dat maar niet ophangen aan de geboorte van een kindeke of welke andere hogere macht, verzonnen in de tijd dat de bliksemse donder nog niks met luchtdruk te maken leek te hebben. Je hebt geen priester, imam of monnik nodig voor het juiste antwoord aan de bloemenman. ‘Ja meneer, het is voor mijn vrouw en het mag wat kosten.’