De Deense film Festen van Thomas Vinterberg toont de gruwel van kindermisbruik. En zijn film Jagten toont de gruwel van onterechte beschuldiging van kindermisbruik. God verhoede dat ook de tweede gruwel je niet treft.
Als misbruikte ben je slachtoffer, geen twijfel over. Als onterecht beschuldigde ben je eveneens slachtoffer, maar dat ziet niemand. Een schaap in wolfskleren. Bewijzen dat je iets niet gedaan hebt is verdomd lastig. Dat is belangrijk om te hebben vastgesteld, voordat we oordelen over Joris Demmink, de voormalig topambtenaar van Justitie.
Demmink wordt al jaren achtervolgd door beschuldigingen van pedofilie. Demmink hield zich lang op de vlakte totdat het AD artikelen publiceerde met titels als “De topambtenaar, de Haagse pooier en zijn jongens” waarin staat dat Demmink volgens getuigen contact had met een pooier van minderjarige jongens en ook met die jongens is gezien.
Daarmee was de maat vol. Demmink ’s advocaat: “Als je niets doet, wordt de berichtgeving voor waar gehouden”.
Demmink eiste rectificatie en 100.000 Euro schadevergoeding. Tevergeefs. De rechter heeft onlangs geoordeeld dat het AD zorgvuldig heeft gehandeld. Er was “voldoende fundament in de vorm van serieus te nemen aanwijzingen en bronnen die de geuite beschuldigingen konden (en kunnen) dragen.”
Tsja, dan valt toch lastig vol te houden dat er helemaal niets aan de hand is met de wandel van Demmink. Meer vragen rijzen. Waarom betaalde het ministerie van Veiligheid en Justitie Demmink’s rechtszaak tegen het AD? En wordt er inderdaad op hoog politiek niveau gepoogd oud- collega Demmink uit de wind te houden? Wat te denken van de verklaring van een oud-zedenrechercheur dat de misbruikzaak tegen hem intern is ‘stukgemaakt’?
Het toppunt is de uitspraak van minister Ivo Opstelten over de zaak tegen Demmink: “Het was niks, het is niks en het wordt niks”. Hoe kun je dat nu zeggen? Dat is hetzelfde als de advocaat die zegt dat zijn cliënt het niet heeft gedaan. Dat kun je wel denken, willen of hopen, maar weten doe je het niet. Zeggen dat je iets weet als iedereen weet dat je het niet weet, is niet zo snugger. Misschien bedoelde Opstelten: het was niet niks, het is niet niks maar zolang ik er ben wordt het niks. Dat was ook geen slimme uitspraak geweest, maar wel een stuk plausibeler.
Je ruikt de beerput door de doofpot heen.