In de filmindustrie houd je bij voorkeur iedereen te vriend. Niet per se uit menslievendheid maar vooral ook wegens praktische overwegingen. Je weet immers niet waar je iemand ooit nog voor nodig hebt. Op filmfeestjes wordt dus veel geluchtkust, geschouderklopt en eindeloos gehugt.
Dat huggen is een handige pose, want over de schouder van de ander heb je goed uitzicht op targets die misschien bij machte zijn om je vastgelopen project uit de dikke modder te trekken. Bijkomend voordeel is dat je tijdens een stevige hug de ander niet kunt aankijken en dat is heel handig als je het moeilijk vindt de bevriende filmmaker recht in de bek te antwoorden wat je van zijn of haar laatste film vindt
De fijne sfeer wil nog wel eens verslechteren als er veel geld in het spel komt. Als iets succesvol dreigt te worden en de getallen de eenvoudige rekensommetjes ontstijgen, dan krijgen de betrokken filmmakers onderling meer dan eens fikse ruzie. Bovendien duiken plots mensen op die menen recht te hebben op een piece of the pie.
Zo heeft nu ene Andrew Greene zich met een claim van 25 miljoen gemeld bij regisseur Martin Scorsese en bij de producent van de voor vijf Oscars genomineerde film The Wolf of Wallstreet met in de hoofdrol Leonardo DiCaprio.
Het op Greene gebaseerde personage is actief lid van een witteboorden schurkenbende die daadwerkelijk op Wall Street heeft huisgehouden. Veel geld, drugs, vrouwonterende seksescapades en schofterige decadentie.
Greene vindt dat het geschetste beeld niet klopt en het hem zakelijk en privé ernstig schaadt. Dus vordert hij een astronomisch bedrag wegens smaad. En hij eist alle kopieën van de film op zodat hij ze eigenhandig door de shredder kan halen.
Het zal niet de eerste keer zijn dat de Amerikaanse claimcultuur tot absurde uitkomsten leidt, maar ik geef Greene weinig kans. Zelfs als het op Greene gebaseerde personage (mis)daden heeft verricht die Greene nooit heeft begaan, dan zal dat worden ondervangen door de in films veelvuldig toegepaste en meestal toegestane vermenging van facts en fiction, het zogenaamde faction. Loopt wel los dus.
The Wolf is door recensenten met groot enthousiasme ontvangen, maar oogst ook ferme kritiek. Het romantiseren van criminelen zou moreel onverantwoord zijn. Het zal best, maar gelukkig mag het wel. We hadden Bonnie, Clyde, Butch Cassidy en Sundance Kid niet willen missen.